Przegląd nowości

Boleśnie trafne diagnozy

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 16, luty 2015 04:24

Najbliższe 12 miesięcy ogłoszono rokiem Polskiego Teatru Publicznego. Zamiast zacząć od znacznego podniesienia wynagrodzeń aktorów, śpiewaków, tancerzy, muzyków, pracowników sceny i zaplecza, oraz teatralnych atelier, zajęto się statystyką. Jej wyniki są przerażające. W zeszłym roku tylko 2 procent rodaków odwiedziło teatr trzykrotnie. Co szósty Polak przynajmniej raz obejrzał cokolwiek na scenie, a 84 procent mieszkańców między Odrą a Bugiem nie chodziło do teatru wcale. Wśród tych co chodzili, było prawie dwukrotnie więcej kobiet niż mężczyzn, z niewielką przewagą młodzieży z wycieczek szkolnych. Wśród niechodzących najwięcej jest osób z wykształceniem podstawowym, zasadniczym zawodowym i mieszkających na wsi. Pozostający w domu jako przeszkodę wymieniają problemy komunikacyjne, zmęczenie po pracy, brak wolnego czasu, ceny biletów, a nawet nieposiadanie odpowiedniego stroju.

Wszystko to zawracanie głowy. Powodem upadku społecznego zainteresowania sztuką teatru jest kolosalne niedostosowanie działań teatralnych do potrzeb, zainteresowań poziomu percepcji i zakresu wiedzy olbrzymiej masy potencjalnych widzów, póki co zalegających tapczany przed telewizorami, imprezujących przy byle okazji, lub wypełniających nudę dnia codziennego czynnościami nie do opisania w szanującym się felietonie.

W tej sprawie duże pretensje należy zgłaszać do źle funkcjonującego systemu edukacji, słabej promocji instytucji teatralnych, a przede wszystkim do repertuaru. To zagadnienie niezwykle skomplikowane, ale z grubsza rzecz biorąc, my tylko udajemy konstruowanie planów teatralnych z myślą o widzu. Zanim o nim pomyślimy, usiłujemy wziąć pod uwagę opinie krytyki, preferencje różnego autoramentu i różnych szczebli przełożonych, oczekiwania zatrudnionych artystów i realizatorów, a wcale nie rzadko własne interesy i interesiki, co staramy się uprawiać jak najbardziej skrycie.

• « poprz.
• nast. »