Przegląd nowości

Romuald Spychalski w nagraniach

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 15, wrzesień 2013 12:06

To zapewne przypadek, ale bardzo atrakcyjny i potrzebny. Oto bowiem w jednym prawie czasie ukazały się dwa wydawnictwa dokumentujące sztukę wokalną jednego z najpiękniejszych naszych głosów tenorowych drugiej połowy XX wieku, Romualda Spychalskiego. Sylwetkę artystyczną śpiewaka przedstawił Adam Czopek w cyklu „Legendy polskiej wokalistyki” (Muzyka21 nr 8, sierpień 2013), a utrwalony głos artysty przypomniała na płycie CD Firma Teddy Records Classicks (TRCD/C 104, wyd. 2013). Przed szczegółowym omówieniem nagrania, przypomnijmy zatem przebieg artystycznej drogi śpiewaka, w dużym oczywiście skrócie.

Romuald Spychalski urodził się w 1928 roku w Kłodawie. Wykształcony w Łodzi, w klasie prof. Marii Sobolewskiej, związał się najpierw z łódzką Rozgłośnią Polskiego Radia, a od 1951 do 1955 z Operą Śląską w Bytomiu. Na jej scenie zadebiutował w partii Stefana w „Strasznym dworze” Moniuszki. W Bytomiu śpiewał m.in. także partie Dzidziego w „Hrabinie”. Gra sceniczna przemyślana i w szczegółach trafnie ujęta – napisał jeden z wczesnych recenzentów o interpretacji tej właśnie partii. W roku 1955 artysta zostaje solistą Teatru Wielkiego w Łodzi (do 1967 roku noszącego nazwę Opera Łódzka), w którym debiutował również partią Stefana w operze Moniuszki, występując jeszcze gościnnie w 1954 roku. Młody artysta bardzo szybko stał się i ozdobą sceny i faworytem łódzkiej publiczności. Swój repertuar budował systematycznie i właściwie. Od lekkich, bardzo lirycznych partii operowych (m.in. Casanova w operze Różyckiego, Książę w „Rusałce”, Ernesto w „Don Pasquale”, Nemorina w „Napoju miłosnym” czy Alfredo w „Traviacie”) do znacznie „mocniejszych” (m.in. Pinkerton, Jontek, Cavaradossi, Canio). Recenzenci pisali: Sugestywnie partię tytułową (Casanova) kreował świetny, młody tenor Romuald Spychalski – nie ma dziś tak idealnego odtwórcy tego bohatera (Trybuna, 27.04. 1996 - przypomnienie premiery z 1961) oraz Romuald Spychalski, który kreował rolę Jontka dysponuje wspaniałym głosem, dźwięcznym jak dzwon i doskonałą dykcją.

• « poprz.
• nast. »