Przegląd nowości

Rozpoczął się 52. Muzyczny Festiwal w Łańcucie

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 19, maj 2013 18:08

Traviata nadal może widownię wzruszać, jeśli jest w niej namiętność i ten szczególny rodzaj tajemnicy wywołującej podświadomy niepokój. Chociaż współcześni realizatorzy spektakli operowych często wybierają dosłowność, tak w przekazie scenicznym, jak w interpretacji postaci. Może też dlatego główna bohaterka Traviaty – Violetta, w kreacji Katarzyny Oleś-Blacha była tak dosłowną, co czyniło ją jednowymiarową i trochę pozbawiało subtelności. To nie zmienia faktu, że głosowo partię Violetty śpiewała znakomicie – z właściwą dla siebie doskonałą umiejętnością łączenia głosu z gestem, śpiewu z ruchem, zewnętrznej frazy z wewnętrznymi emocjami. Philippe Do w partii Alfreda dał popis przepięknego liryzmu tenorowego, nacechowanego subtelnością i wrażliwością, bogactwem nastrojów i dojrzałością, aktorsko tworząc postać przejmującą i przekonującą. Baryton Zenon Kowalski w partii Georga Germonta zachwycał brzmieniową precyzją i pięknym frazowaniem, dając pokaz brawurowego aktorstwa, na co widownia żywiołowo reagowała oklaskami.

Całe przedstawienie Traviaty było zaprezentowane starannie, pozostali soliści stworzyli równie przekonujące postacie, a wszyscy wykonawcy dobrze wywiązali się ze swych zadań scenicznych. Nieczęsto oglądamy spektakle operowe skonstruowane tak precyzyjnie, że lekkość scen zbiorowych wydaje się czymś naturalnym i zupełnie nie odczuwa się tłumu postaci, które przytłaczają scenę. W ostateczności, i w tej edycji Traviaty, jak w większości oper bywa, najbardziej zwycięską okazała się miłość i genialna muzyka. Co też publiczność festiwalowa umiała dostrzec i ocenić nagradzając artystów częstymi brawami.

• « poprz.
• nast. »