Przegląd nowości

W hołdzie polskim artystom baletu

• 

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 12, marzec 2013 15:39

„Istota tańca polega na tym, by wiernie wyrażał i przedstawiał nasze przeżycia duchowe i plastyczne, uzmysławiał to, co jest dla nas tajemnicze. Taniec ma większą rozmaitość form, bogatszą skalę wyrazu i pozwala na nieskończoną ilość odcieni. Taniec spokrewniony jest z malarstwem i rzeźbą, bo i on stara się o uzewnętrznienie pięknych form. Żadna stała forma tańca nie może być raz na zawsze przyjęta.” Dialogi o tańcu Lukian z Samosate ( II w. n. e. ).

Warszawa, stolica Polski posiadająca przepiękne dzieła architektury świeckiej i sakralnej oraz kilkadziesiąt pomników dedykowanych wielkim Polakom i ważnym wydarzeniom historycznym, nie ma do dnia dzisiejszego pomnika-rzeźby poświęconej polskim artystom baletu. Taniec nie miał okazji sięgnąć cokołu ani w Warszawie, ani w Polsce, tak jak to się stało w innych krajach Europy.

Pierwszy polski balet powstał za czasów Stanisława Augusta. Król ten cieszył się sławą gorliwego protektora sztuki baletowej i w 1785 roku założył zespół Tancerzy Jego Królewskiej Mości. Od tamtego czasu minęły wieki, a mecenatem sztuki tańca nadal pozostaje państwo. Taniec w Polsce ma wielowiekową tradycję, a teatr baletowy dzięki jego twórcom, osiągnął swój obecny kształt. Balet nie jest zwykłą rozrywką, popisami ładnych tancerek i zgrabnych tancerzy w efektownych kostiumach, lecz zaspokojeniem potrzeb serca i wyobraźni. Jest sztuką, która intryguje, wzrusza i uczy, za którą stoją rzesze wielu tancerzy, choreografów i pedagogów. Dziś kolejne pokolenia tancerzy obdarowują swoim talentem naszą kulturę, a za granicą rozsławiają polską sztukę tańca. Ze względu na unikatową wartość, niektóre rodzaje tańca są wpisane na listę Dziedzictwa Niematerialnego UNESCO.

To pierwszy taki projekt w historii polskiego baletu. Jest to inicjatywa poświęcona jednej z najstarszych i najpiękniejszych form ekspresji w sztuce, obecna we wszystkich kulturach. Rzeźba W hołdzie polskim artystom baletu jest wyrazem uznania dla wielu pokoleń polskich artystów tej dziedziny sztuki. Mamy nadzieję, że powstanie dzieło godne tradycji i miejsca. Tej inicjatywy podjęła się Fundacja Sztuki Tańca, której udało się pozyskać wielu sprzymierzeńców. Powołany został Społeczny i Honorowy Komitet, do którego zostali zaproszeni wybitni ludzie świata kultury. Ogłoszono konkurs na rzeźbę.

Naszym głównym partnerem jest Teatr Wielki - Opera Narodowa, który wyraził zgodę na ustawienie rzeźby przy ul. Moliera, w miejscu, gdzie prawie naprzeciw znajduje się szkoła baletowa im. Romana Turczynowicza, od lat kuźnia całych pokoleń znakomitych tancerzy. Drugim naszym partnerem merytorycznym jest Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków, który wspomagał nas bardzo w czasie ogłaszania konkursu i jego realizacji. Wierzymy, że konkurs wyłoni projekt na rzeźbę wybitną, nietuzinkową, która usytuowana przy gmachu Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, stanie się miejscem zachwytu artystów, warszawiaków i odwiedzających Warszawę gości.

Uroczyste odsłonięcie rzeźby zaplanowaliśmy na 29 kwietnia 2014 roku, kiedy to na całym świecie obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Tańca. Jednak realizacja tego projektu będzie przede wszystkim zależeć od wielkich serc darczyńców i sponsorów. Motto naszego konkursu brzmi: „Taniec żyje jak wiatr w czasie teraźniejszym. Jak wielka to sztuka uchwycić ją, a nie pozwolić aby znieruchomiała”.

Wszystkim zaangażowanym w realizację tego wyjątkowego projektu składam serdeczne podziękowania, życzę wielu sukcesów i satysfakcji.

                                       Bożena Kociołkowska (Prezes Fundacji Sztuki Tańca)