Przegląd nowości

„Capriccio” Richarda Straussa w Opéra national de Paris

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 07, październik 2012 17:26

Capriccio, konwersacja muzyczna w jednym akcie Ryszarda Straussa, wystawiona po raz pierwszy w Monachium w 1942 roku, jest ostatnią operą niemieckiego kompozytora i zarazem jego wzruszającym pożegnaniem ze sceną liryczną. Już w lipcu 1941 roku pisał on do dyrygenta Clemensa Kraussa (współautora libretta) następujące słowa: „Czy sądzi Pan naprawdę, że po Capriccio może jeszcze się pojawić coś lepszego czy choćby równie wartościowego?

Czyż ten końcowy akord Des-dur nie jest najlepszym uwieńczeniem dzieła teatralnego mojego życia? Wszak można po sobie pozostawić tylko jeden testament.” Pomysł zajęcia się tematem rywalizacji pomiędzy słowem i muzyką podsunął mu Stefan Zweig, ściągając uwagę Straussa na stare libretto Giambattisty Castiego napisane dla Salieriego, zatytułowane Prima la musica, poi le parole (Najpierw muzyka, potem słowa). Capriccio, które powstawało przez osiem lat, w atmosferze grozy nadciągającego widma katastrofy drugiej wojny światowej, nie daje się łatwo zaszufladkować do konkretnego gatunku muzycznego i jest doskonałym świadectwem geniuszu jego twórcy. Mamy tu bowiem do czynienia z librettem poruszającym temat o abstrakcyjnym charakterze, z anty-operą czy raczej operą na temat opery.

• « poprz.
• nast. »