Przegląd nowości

Premierowe nagranie nowo odkrytej opery Haendela!

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 01, kwiecień 2012 18:15

W styczniu 2007 r. muzycy z włoskiego zespołu Il Rossignolo odkryli w zbiorach biblioteki Konserwatorium im. Luigiego Cherubiniego we Florencji rękopis nieznanej włoskojęzycznej opery pt. Germanik (Germanico), której autorstwo przypisują Jerzemu Fryderykowi Haendelowi. Jak informuje anonimowy skryba, utwór jest „Serenadą na sześć”, co każe nam myśleć o muzyce lekkiej i skomponowanej ku czyjejś czci. W tym przypadku głównym bohaterem jest wielki wódz rzymski Germanik. Przypuszczalnie dzieło powstało w latach 1706-1710, czyli podczas pierwszego pobytu Haendela na Półwyspie Apenińskim. Choć manuskrypt nie wyszedł spod jego pióra, na okładce napisane jest „Del Sigr Hendl”, co oznacza „przez pana Haendela”. Nazwisko nieznanego jeszcze twórcy zanotowano fonetycznie, a adnotację naniósł ten sam kopista, który przepisywał nuty. Rodzaj użytego przez niego papieru i charakter pisma świadczą o tym, że miało to miejsce na początku XVIII wieku, to znaczy niedługo po powstaniu tej opery. Nie wiadomo jednak, dlaczego tytuł Germanik figuruje wyłącznie w katalogach wspomnianej biblioteki we Florencji i nigdy nie pojawił się na liście zaginionych utworów Haendela.

Jak wyjaśnia dyrygent i kierownik artystyczny Il Rossignolo, Ottaviano Tenerani, w komentarzu dołączonym do omawianego albumu, charakter kompozycji przystaje do stylistyki wczesnych dzieł autora Mesjasza. Podobieństw jest wiele. Po pierwsze, są to alteracje w niektórych recytatywach. Po drugie – pewna nieporadność w prowadzeniu głosów. Po trzecie – obecność krótkich wstępów przeznaczonych na grupę basso continuo, poprzedzających linie wokalne; podobne wstępy znajdziemy w kantatach Haendela z jego wczesnego okresu florenckiego. Poza tym w dwóch ariach, dodał on do grupy basso continuo drugą violę da gamba, co było wtedy niespotykane w dziełach twórców ówczesnej szkoły włoskiej. Obie viole da gamba pełnią tu podobną funkcję do tej, którą pełniły w kantacie Wśród płomieni HWV 170 oraz oratorium Zmartwychwstanie HWV 47. Ponadto w jednym z recytatywów słyszymy arpeggia violi da gamba i skrzypiec, grane zamiast partii basso continuo. Podobny zabieg został przecież zastosowany w kantacie Za ulotnymi śladami HWV 105. Możemy wreszcie zaobserwować różne podobieństwa melodyczne, harmoniczne i strukturalne w stosunku do reszty spuścizny Haendela.

• « poprz.
• nast. »