Przegląd nowości

Sensacyjna płyta z utworami Cristofara Caresany!

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 14, styczeń 2012 23:31

Pod koniec roku 2010 ukazała się ich debiutancka płyta w barwach Glossy. Nawiązując do święta Objawienia Pańskiego, nosi ona tytuł L'Adoratione de' Maggi. W języku polskim tytuł ten oznacza Adoracja Mędrców, innymi słowy Pokłon Trzech Króli. Nagrań dokonano w Centrum Muzyki Dawnej - Fundacji Pietà de' Turchini w Neapolu w grudniu roku 2009. Na krążku znalazły się utwory Cristofara Caresany (ok. 1640-1709) oraz Pietra Andrei Zaniego (1620-1684).

Cristofaro Caresana przyszedł na świat w Wenecji, gdzie kształcił się pod okiem Pietra Andrei Zaniego, ale w roku 1658 przeniósł się do Neapolu. O ile w „mieście na wodzie" nastoletni jeszcze Caresana był jednym ze śpiewaków zespołu Febi Armonici, o tyle w „mieście wiecznego słońca" został zatrudniony jako kantor w Kaplicy Królewskiej wicekróla oraz w Kongregacji Oratorium św. Filipa Neriego. Funkcję tę będzie pełnił do końca życia, pozostawiając w testamencie właśnie oratorianom całą swą bibliotekę muzyczną. Ponadto od roku 1688 nauczał w miejscowym konserwatorium im. św. Onufrego, a od roku 1699 został mistrzem Skarbca św. Januarego.

Daniem głównym są na omawianym krążku cztery kantaty Caresany, z których trzy zostały przeznaczone na czas Bożego Narodzenia: Wigilia na sześć głosów i skrzypce (pierwsze wydanie: Neapol, 1674), Diabeł, anioł i trzech pasterzy na pięć głosów i instrumenty (Neapol, 1676) oraz Adoracja Mędrców na sześć głosów i instrumenty (Neapol, 1676). Utwory te wykonywane były przez podopiecznych Caresany w szkołach, kościołach, kaplicach, pałacach czy na dworze wicekróla, a każdy występ rejestrowali szkolni księgowi. Owym wykonaniom towarzyszył zwyczaj przebierania się w stroje dopełniające treść śpiewanych tekstów. Były to ubiory reprezentujące na przykład aniołów, diabły oraz pasterzy. Tradycja ta zakorzeniona była bardzo głęboko w kulturze ówczesnego Neapolu. Jej źródeł należy szukać w dawnych zabawach ludowych, nie zapominając też o komedii dell'arte oraz o tym, że Caresana jako nastolatek w podobny sposób wykonywał - z zespołem Febi Armonici - opery Francesca Cavalliego (1602-1676).

W kantatach Caresany najważniejsze było słowo i niesiona przez nie treść. To jemu kantor neapolitańskiej Kaplicy Królewskiej podporządkowywał partię instrumentalną, ograniczoną do roli prostego akompaniamentu. W przypadku interpretacji zespołu I Turchini di Antonio Florio, partię instrumentalną tworzą dwie pary skrzypiec, altówka, wiolonczela, kontrabas, fagot, harfa potrójna, arcylutnia, organy oraz perkusja. Co istotne, kantaty Caresany miały łączyć w sobie pierwiastek dydaktyczny z pierwiastkiem ludycznym. W związku z tym, wspólne muzykowanie oraz zachęcanie publiczności do śpiewu i tańca (początkowe słowa kantaty Wigilia) albo komiczne przekomarzanie się diabła z aniołem (kantata Diabeł, anioł i trzech pasterzy) stanowiły w zamyśle kompozytora pretekst do głoszenia nauki kontrreformacyjnego Kościoła.

• « poprz.
• nast. »