GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościWampir w Bolognii
Strona 4 z 4 Reżyser wykorzystał wersję Hansa Pfitznera z 1924, w której pierwsza scena potraktowana została jako prolog. Pizzi znalazł świetny wizualny ekwiwalent do Wampira: freudowski surrealizm. W centrum sceny znajduje się polana z półokrągłym żywopłotem, a po bokach stoją cyprysy. Tutaj zgromadził się chór czarownic i duchów w srebrnych pelerynach by uczestniczyć w inicjacji rudowłosej kobiety, która naga zostaje złożona w ofierze Mistrzowi Wampirów. Z tyłu zaś stoi ogromna skała w kształcie kobiecego ciała wygiętego w erotycznej ekstazie do tyłu, a jej wagina to wejście do jaskini, w której znikają złe duchy i Ruthven zabija swoją pierwszą ofiarę - Janthe (Manuela Biscaglie), córkę Sir Berkleya (Roberto Tagliavini). Ten á la Magritte pejzaż, subtelny i czytelny, zmysłowy i mistyczny, erotyczny i bardzo ostry, został niepotrzebnie w kilku momentach przerysowany, np. podczas arii "Ha, co za pożądanie!" ("Ha! welche Lust!") i pod koniec sceny, kiedy Ruthven przy pomocy Edgara i promieni księżyca odzyskuje życie. Lord Ruthven jako ucieleśnienie freudowskiego id ma sens, ale jeśli byłby on bardziej drapieżny, a nie tylko lubieżny.
W pozostałych scenach ogóle ramy dekoracje nie zmieniają się, natomiast za każdym razem inaczej wygląda centralne koło, które jest albo ławką ogrodową, to znowu stołem, lub zaś podium, oraz tylnia ściana sceny, która bywa fasadą posiadłości Sir Humphrey'a, otwartym horyzontem, czy też fasadą kościoł w ostatniej scenie. Pizzi nie wykorzystał erotyzmu wpisanego w scenografię pierwszej sceny, natomiast pokazał społeczeństwo wampirów, które ciągle pojawia się w pozostałych scenach, jako świat wypełniony zwierzęcą seksualnością i zagrożające swoją hedonistyczną subkulturą naszemu normalnemu światu. Tylko czy w XXI wieku tak możemy widzieć seksualność? Ewa Kara |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |