Przegląd nowości

"Ascanio in Alba" w WOK

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 26, czerwiec 2008 02:00

W zasadzie bez większych problemów nastąpi szczęśliwe zakończenie i Sylwia zostanie żoną Askaniusza, którego poprzednio widziała w swoich snach. Opera została dość prosto skonstruowana, bowiem niemal wyłącznie składa się z arii, rzadko występującego chóru i jednego tercetu. W bieżącym roku zobaczyłem przedstawienie 20 czerwca. Wprawdzie pod względem poziomu artystycznego całość była godną podziwu, jednak najwięcej przyjemności dostarczył mi dyrygent, Tadeusz Karolak z zadziwiającą zręcznością prowadzący orkiestrę od pierwszych taktów dynamicznie zagranej uwertury aż do samego końca. Idealnym współbrzmieniem głosów ujmował także chór składający się z zespołu solistów Warszawskiej Opery Kameralnej.

Soliści, bo na nich spoczywał główny ciężar prezentowali artystycznie wyrównany poziom, choć wśród nich jaśniały dwie gwiazdy pierwszej wielkości. Odtwórczyni partii Fauno, Marta Boberska we wszystkich ariach, do Askaniusza: Se il labbro più non dice z I aktu, a przede wszystkim w wielkiej arii Dal tuo gentil sembiante z II aktu ekscytowała pełną energii sceniczną osobowością ze wspaniałym mistrzostwem emisji głosu w najwyższych dźwiękach. Jej gra aktorska była brawurowym popisem aktywnego wdzięku. Leszek Świdziński jako opiekun Sylwii, Aceste w pierwszej arii Per la gioia in questo seno oraz drugiej Sento che il cor mi dice czarował szczególnym blaskiem głosu, pięknym brzmieniem koloratur oraz ogromnym ładunkiem emocjonalnym. Miłe wspomnienie pozostawiła po sobie Julita Mirosławska, kreująca partię Sylwii. Jednak śpiewając arię do scenicznego partnera nie powinna odwracać się do niego plecami, bowiem automatycznie jej gra artystyczni staje się mniej wiarygodną. Kontratenor, Jan Monowid chociaż nie kontrolował linii wokalnej to i tak z powodzeniem kreował partię tytułową. Na podobne niedoskonałości emisji głosu pozwoliła sobie również Zofia Witkowska odtwórczyni partii bogini Venere.

Wilfried Górny