Przegląd nowości

"Lulu" Albana Berga w Opéra National de Paris

Szczegóły

Opublikowano: środa, 23, listopad 2011 01:00

(...) Nie jest ona sobą, bo świat, w którym żyje, nie pozwala jej na spełnienie się. Aby mogło to się stać, musi ona opuścić ten świat i otworzyć się na inną rzeczywistość. A jeśli nie może być sobą na tym świecie, to dlatego, że jest to świat męski i że Lulu istnieje w nim tylko poprzez swą zależność od mężczyzn. W ten sposób ucieleśnia ona pierwiastek żeński, pasywny i ulegający, stawiający czoła pierwiastkowi męskiemu, aktywnemu i brutalnemu (...).

W tym świecie, w którym króluje przemoc mężczyzn i w którym męskie ego przyjmuje funkcję stanowiska dowodzenia, dokonuje się tragedia kobiecości, podobna awansowi i upadkowi Lulu, która z przedmiotu pożądania staje się uszkodzonym, nadającym się już tylko do zniszczenia towarem, tylko dlatego, że nie jest już przydatna do zaspokajania dążeń samców. Ci ostatni mogą jeszcze tylko doznać przyjemności zabijając ją."

Decker prowadzi całą akcję opery w jednej scenografii (autorstwa Wolfganga Gussmanna) pokazującej arenę, na której  rozgrywa się ta bezpardonowa walka pomiędzy męskością i kobiecością. Lulu przyjmuje tutaj cechy pięknego i dzikiego zwierzęcia, które mężczyźni podziwiają z otwartymi ustami i które z jednej strony ich przyciąga, a z drugiej napawa przerażeniem. Już pierwsza odsłona, podczas której obserwujemy siedzącą tyłem do publiczności na ustawionej pośrodku sceny drabince Lulu, wywiera na widzach niezapomniane wrażenie. Z tyłu areny widać wznoszące się do góry rzędy ławek, na których zasiadają ubrani na czarno i noszący szerokie kapelusze mężczyźni, anonimowi i rozpaleni żądzą.