Przegląd nowości

XXI Festiwal im. Adama Didura w Sanockim Domu Kultury

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 14, październik 2011 02:00

Kolejny festiwalowy koncert odbył się w poniedziałek 26 września w Kościele Przemienienia Pańskiego. Chór Filharmonii Śląskiej, po raz pierwszy goszczący na sanockim festiwalu, przedstawił Małą mszę uroczystą G. Rossiniego. Od kilku lat dyrektorem chóru jest Jarosław Wolanin, w Sanoku przed laty rozpoczynający swoją edukację muzyczną, więc dodatkowo koncertowi towarzyszył akcent lokalny.

O koncercie chóru Filharmonii Śląskiej mówił Piotr Nędzyński: Jestem pod wielkim wrażeniem poniedziałkowego koncertu. Przede wszystkim usłyszeliśmy utwór rzadko w Polsce wykonywany, a niezwykłej piękności...  Bardzo dobrze był przygotowany zespół Filharmonii Śląskiej. Widać było solidną, rzetelną pracę nad tym koncertem. Podobali mi się soliści, szczególnie baryton, Jarosław Kitala. Całość poprowadzona pewną ręką przez dyrygenta Jarosława Wolanina.

We wtorek 27 września w sali widowiskowej Sanockiego Domu Kultury wystąpił balet Opery Wrocławskiej. Ten wieczór należał do najbardziej obleganych przez publiczność, bo i artyści z Wrocławia po raz pierwszy w Sanoku, i wspaniała muzyka Prokofiewa, i stworzeni przez Szekspira, nieśmiertelni po wsze czasy, Romeo i Julia. Wszystko to razem rozbudziło apetyty ogromne.

Tak o wrocławskim spektaklu mówił Sławomir Pietras: Niestety w tym roku nie mogłem być na wszystkich koncertach festiwalowych, ale przecież uważnie oglądam program i muszę powiedzieć, że impreza ciągle się rozwija i że ten festiwal jest festiwalem odważnym. Jeżeli przyjeżdża tu "Romeo i Julia" Prokofiewa w choreografii Makarowskiego, z Wrocławia, to znaczy, że jest promowana sztuka trudna w odbiorze, zwłaszcza w miejscu, gdzie nie ma przecież tradycji baletowych. Ten festiwal ciągle pokazuje coś nowego, zachęcającego i inspirującego.

We środę 28 września do Sanoka przyjechali artyści ze Lwowa. Festiwalowy wieczór składał się z dwóch prezentacji, różnorodnych w formie, połączonych za to postacią kompozytora, Siergieja Rachmaninowa. W pierwszej części odbył się II koncert fortepianowy c-moll op. 18, w drugiej zaś Konserwatorium Lwowskie zaprezentowało jednoaktową operę Aleko, utwór napisany przez Rachmaninowa na zakończenie nauki w Moskiewskim Konserwatorium, bardzo rzadko w Polsce wykonywany. Tak o środowym wieczorze mówił Sławomir Pietras, wielki admirator pamięci Adama Didura: Przyjeżdża tutaj Lwów, i słusznie, ponieważ artystycznie Lwów jest Sanokowi najbliższy. I choć może prezentacja opery "Aleko" nie wszystkim przypadła do gustu, to trzeba powiedzieć, że bohaterem tego utworu jest bas, przez co następuje nawiązanie do tradycji wykonawczej, która łączy nas z patronem festiwalu (Didur nie śpiewał w tej operze, ale z całą pewnością występował w niej Szaliapin). Konserwatoryjne wykonanie nie wzbudziło we mnie specjalnego entuzjazmu - było widać, że na scenie występują artyści niedoświadczeni, zapewne nie związani jeszcze z żadnym profesjonalnym teatrem. Jednak wszystkim, którzy ewentualnie mieli zastrzeżenia do oglądanej we środę wizji scenicznej, chciałbym przypomnieć, że świetnie zagrała orkiestra,  prowadzona przez bardzo dobrego dyrygenta, bardzo dobrze zabrzmiał chór. Partię sopranową też można by było pokazywać na każdym szanującym się festiwalu.  Nie zapominajmy, że widzieliśmy studentów konserwatorium. Wykonawca roli tytułowej, młody, bardzo piękny głos, nie jest jeszcze gotowy, aby śpiewać taką partię. Ale przecież po to są festiwale: żeby promować, żeby pokazywać. Za to w pierwszej części środowego wieczoru artysta, Yurij Kot, który grał II koncert Rachmaninowa, to pianista, który mógłby to wykonać na każdej scenie, od Carnegie Hall począwszy po salę im. Czajkowskiego w Moskwie, z wielkim powodzeniem.